An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Tu quidem reddes; Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Quae cum essent dicta, discessimus. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Duo Reges: constructio interrete. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere?
Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Maximeque eos videre possumus res gestas audire et legere velle, qui a spe gerendi absunt confecti senectute. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Hoc tu nunc in illo probas. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Bonum liberi: misera orbitas. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Qualem igitur hominem natura inchoavit?
Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Pauca mutat vel plura sane; Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Non semper, inquam;
Non est igitur voluptas bonum. Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit;
At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Tubulo putas dicere? Quis est tam dissimile homini. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Quorum altera prosunt, nocent altera. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Bestiarum vero nullum iudicium puto. At certe gravius.
Illa tamen simplicia, vestra versuta.
Inquit, dasne adolescenti veniam? Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Hoc loco tenere se Triarius non potuit.
Sed quid sentiat, non videtis.
Idemne, quod iucunde? Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Ea possunt paria non esse. Nos cum te, M. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.
Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Hoc foedus facere si potuerunt, faciant etiam illud, ut aequitatem, modestiam, virtutes omnes per se ipsas gratis diligant. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.
